در روز چهارشنبه بیست‌و نهم بهمن‌ماه 1393 خورشیدی به همراه 42 دانش‌آموزِ کلاسِ اول و آقایان اسمعیل خوش‌قامت (دبیر ادبیان فارسی) و محمدرضا نیک‌نژاد (دبیر فیزیک) به بازدیدِ موزه علوم و فناوری رفتیم. محل این موزه فاصله چندانی با فیروزبهرام ندارد. حدود ده‌دقیقه‌ای پیاده‌روی داشتیم تا به ساختمان زیبا و چشمگیرِ موزه (محل سابقِ کتابخانه ملی) رسیدیم. ویژگیِ منحصربه‌فرد این موزه بازسازی و به نمایش گذاشتنِ دستاوردهای دانشمندان ایرانی است که از میان آن‌ها می‌توان به ذات الحق، اسطرلاب (هر دو ابزاری برای ستاره‌شناسان)، قفل مرکب، آس‌باد و پیل اشکانی اشاره کرد. یک نمونه از پیل اشکانی را نیز برای به نمایش گذاشتن در «جایگاه سرمایه‌هایِ ایرانی» خریداری کردیم.
آنچه در این بازدید به چشم آمد این بود که بازدیدهایِ این‌چنینی چندان موردپسند دانش‌آموزان نیست و این از کجا پیدا بود؟ ازآنجایی‌که پس از حدودِ 15 دقیقه بچه‌ها پراکنده شدند و هرکدام تک‌نفره یا گروهی به‌جاهای دیگرِ موزه سر می‌زدند و یا منتظر اتفاق جذابی می‌ماندند یا استراحت می‌کردند؛ و این دسته از دانش‌آموزان همان‌هایی بودند که در کلاس‌های درس هم توجه و تمرکز کمتری به درس دارند؛ اما در سوی دیگر سکه نیز دریافتم که در موزه‌هایِ شبیه به این راهنماهای موزه توان مدیریت هم‌زمانِ این تعداد دانش‌آموز را ندارند و بهتر است بچه‌ها را در دسته‌هایِ حداکثر 20 نفره به بازدید ببریم که البته در این حالت هزینه سرشکن برای هر دانش‌آموز بیشتر خواهد شد؛ اما به‌طورکلی مشخص شد بچه‌ها در این سن بیشتر خواهان اردوهای تفریحی هستند تا بازدیدهایِ صرفاٌ علمی.
در این بازدید از غرفه فروش موزه به‌غیراز پیل اشکانی وسایلِ دیگری نیز برای مدرسه خریداری شد. 1- کیتِ «نو آزما 410» که یک آزمایشگاهِ سیار و همراه دستورالعمل 60 آزمایش نور است.
2- هشت تابلوی کوچک با توضیحی کوتاه از لوازم بازسازی‌شده‌ای که نام برخی از آن‌ها در بالا آمد (دستاوردهای دانشمندان ایرانی).
3- دو عدد CD شامل راهنمایی برای انجام تعدادی آزمایش جذاب با وسایل خانگی
و دو کتاب دربارۀ دانشمندانِ ایرانیِ قرن‌هایِ پیشین
کامران فریدونی، مربی پرورشی فیروزبهرام، سوم اسفند‌ماه 1393