در روز پنج‌شنبه 9 بهمن‌ماه 1393 از حدود ساعت 16:30 در هشتاد و دومین سالِ گشایش دبیرستان و هنرستان فیروزبهرام مدیران، دبیران، مربیان و دانش‌آموزانِ گذشته تاکنون فیروزبهرام گردِ هم آمدند.

برای این گرد هم‌آیی تصویری در اندازه‌های 2.20*3 متر از نمای روبروی فیروزبهرام تهیه‌شده و درزمینهٔ صحنه اصلی اجرای برنامه‌ها نصب‌شده بود که در بیشترِ عکس‌هایی که از برنامه‌های آن شب گرفته‌شده دیده می‌شود. اغلب افراد با دیدن عکس‌های آن روز این‌جور استنباط می‌کنند که کیفیت عکس چندان مطلوب نیست و لابد فکر می‌کنند دلیل آن‌هم بزرگ‌نماییِ بیش‌ازحد عکس است درحالی‌که موضوع چیز دیگری است.

برای فهمِ حقیقت لازم است به‌ عکس از فاصله‌ای بسیار نزدیک‌تر نگاه کنیم تا شگفت‌زده شویم.

این عکسِ بزرگ از کنار هم قرار گرفتنِ حدود 10هزار عکس و تکرارِ حدود 6 هزار عکسِ 2*3 سانتی‌‌متری ساخته‌شده که همه آن‌ها نیز عکس‌های دانش‌آموزان، دبیران، مراسم مختلف و... فیروزبهرام از گذشته تاکنون هستند. به این عکس اصطلاحاً عکسِ موزاییکی می‌گویند.

معنی این عکس به نظر من این است که: فیروزبهرام را تک تکِ کسانی که به هر نحوی با فیروزبهرام در رابطه بوده‌اند و تک تکِ مراسم که در آن برگزار می‌شود، رویدادها و... ساخته‌اند و متعلق به همه است. همه در آن سهمی دارند و یک سرمایۀ ملی است.

ایده این کار از من بود که اردشیر کاویانی گوهری (مسئول کارگاه کامپیوتر فیروزبهرام) آن را پس از بارها و بارها تست گرفتن و حدود یک هفته صرفِ وقت، اجرا کرد. اصلِ عکس را نیز سیاوش بزرگ چمی (دانش‌آموز سال چهارم ریاضی) گرفته است. زحمت چاپ و لب‌به‌لب کردن دو تکه این عکس بزرگ که کاری بسیار دقیق و دشوار نیز هست کار دادبه اورنگی، فرزاد تاراپوروالا، جاماسب سامیا کلانتری (دانش‌آموختگان پیشین فیروزبهرام) بود.

                                                                                                  کامران فریدونی

                                                                                              مربی پرورشی دبیرستان و هنرستان ماندگار فیروزبهرام